DE STRAFRECHTER

Voor de strafrechter verschijnen was in de 16e eeuw riskant. De beschuldigde had aanmerkelijk minder rechten dan tegenwoordig. In gee van de ruim 50 processen (waarbij 12 x de doodstraf werd geeist) zien we een advocaat optreden, de verdachte moest zich zelf maar zien te redden. Wel werd door de rechtbank advies ingewonnen; eenmaal van de " wethouders van het verleden jaar"en in 2 gevallen(waaronder dat van Marrigje)  van rechtsgeleerden  buiten de stad. Je zou willen weten wie dat warenen hoe hun advies luidde. Klaarblijkelijk zijn zij er ook van overtuigd dat Marrigje een heks was.

In sommige delen van de Republiek werd op verdachte heksen de waterproef toegepast. Daarbij werd het slachtoffer in het water geworpen; zonk ze dan was alles goed, bleef ze drijven dan was dat erg verdacht. Men ging er in die streken vanuit dat een heks lichter was dan normaal.Op dat verschijnsel berustte het wegen op de waag van Ouderwater; men verstrekte daar verklaringen dat de gewogene een normaal gewicht had. Dat kwam pas na Marrigjes tijd in gebruik en er werd vooral gebruik van gemaakt van lieden uit Gelderland en duitsland.

In Holland liet men zich niet misleiden; ook mensen die de neiging hadden tot bijna verdrinken,konden in verbinden staan met de BOZE. In die richting lag dus geen redding voor Marrigje en haarsgelijken.

Hier wordt mijn dochter gewogen in Oudewater Op de beroemde waag.

Het papiertje wat je kreeg als je niet te licht was,en dus geen heks.